Welke steden en regio’s blinken uit in research en wat kunnen we daarvan leren? Dat is de insteek van een artikel in het blad Nature van oktober 2010. Tot nu toe werden universiteiten wel vergeleken maar ontbrak het aan goede uitgangspunten om steden en regio’s te vergelijken. Daar komt nu verandering in. Er zijn verschillende interessante conclusies te trekken:
De grootste wetenschappelijke produktie vindt plaats in de metropolen. Een onderzoek van Matthiesen maakt vergelijkingen tussen wetenschappelijke stedelijke conglomeraten. Zo zijn Oxford en Reading, maar ook de steden van de Randstad als een geheel genomen omdat ze binnen een reisafstand van 40 minuten liggen. De top 75 clusters genereren 57% van alle onderzoek. Een andere interessante conclusie is hoe wetenschappers kunnen worden gebonden aan een stad en regio. Het gaat dan om drie factoren:
freedom: De vrijheid om te werken aan eigen ideeën,
funding: tools & infrastructure, zoals de toegang tot financiering van onderzoek,
en mogelijkheden voor een een ‘attractive lifestyle’.
Toch zijn deze factoren niet genoeg om er een succesvolle stad of regio mee op te bouwen. Het is ook van belang om een klimaat te scheppen waarin de opgedane kennis wordt gedeeld en gebruikt door kennisinstellingen, bedrijven en overheden. Boston bewijst dat met haar Biotech specialisme, en San Francisco met Silicon Valley.
Kleinere steden en regio’s kunnen zich profileren met hun eigen specialisme. In Nederland zijn er voorbeelden van te vinden, zoals Eindhoven zich met Philips en de TU Eindhoven succesvol profileert als ‘leading in technology’. En er is het voorbeeld van FoodValley Ambitie 2020 waar Universiteit Wageningen, maar ook bedrijven als Friesland Campina, Struijk en de overheden in de regio in samenwerken. Me-too strategieën werken niet. Een succesvol cluster moet een echt en onderscheidend zwaartepunt hebben.
Bron:http://www.nature.com/news/2010/101020/full/467906a.html