Het VNG, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, hield haar Jaarcongres op 5 en 6 juni 2007 in Utrecht.
Op de website voor het Jaarcongres staat ‘Beste Gemeenteslogan, Stem nu’. Er is een grote lijst van slogans beschikbaar waar uit gekozen kan worden. De wedstrijd is natuurlijk leuk voor de deelnemers aan het congres, de bestuurders van onze gemeenten, want er komt een uitslag uit voort die op het congres gebruikt kan worden.
Kijk, dat is ’t mooie van Leeuwarden’ is uitgeroepen tot beste gemeenteslogan. Volgens de jury benadrukt de slogan zowel de dynamiek van de stad met een bruisend cultureel leven als de rustige woonomgeving met ruimte en water.
In totaal zijn er 74 inzendingen binnengekomen waaruit de jury een keuze kon maken. De inzendingen zijn op de website van het VNG-jaarcongres geplaatst. Iedereen die dat wilde, kon via deze website een stem uitbrengen op de beste gemeenteslogan. In totaal zijn er ruim 4500 stemmen uitgebracht.
I am looking forward to study the winner. Further, I am as well as the author of this thread pretty interested in which parameters will be used to judge whether a slogan and logo is “good” or not. As an urban geographer I will be disappointed (but not surprised) if the actual position and location of the winning housestyle was given any attention.
This Congress is in itself quite an extraordinary evident symptom of a fundamental, structural problem with the way Municipalities deal with the challenges of City-marketing.
The idea of slogans and logos as the key-identificators and flagships of the brands of cities is established through a malpractice where traditional marketeers and advertising agencies have embarked on the journey of transferring their traditional methodologies from business-marketing and coorporate branding onto cities without realizing that cities are more complicated than other “products” or organisations.
Even though a nice looking slogan and a funny or inspirering slogan can have value – this is not a serious way of dealing with City-marketing. One can not hope to keep on selling “products” by changing the emballage. Even though such visual elements of course hold potential value: the target-groups will inevitably realize that the beer does not taste better because of the new bottle.
–
Martin Boisen